New PCA bill violates civil liberties by presumption of guilt, disallowing legal redress and according wide discretionary powers to an arbitrary “Board”
It is obvious that the proposed amendments to the PCA are a clear violation of civil liberties, and a return to a haunted past Malaysians believed to have been buried.
Steven Sim Chee Keong, Ahli Parlimen Bukit Mertajam
Zairil Khir Johari, Ahli Parlimen Bukit Bendera
The proposed amendments to the Prevention of Crime Act 1959 (PCA) have caused a public outcry, not least because it appears to be a way of reintroducing the controversial provisions of the draconian Internal Security Act (ISA) and Emergency Ordinance (EO), both of which were repealed by the very same administration.
Many have pointed out the double standards of Prime Minister Dato’ Sri Najib Razak, who began his term promising “transformation” and respect for human rights and civil liberties, but have now succumbed to business as usual by undoing his very own reforms, and his own credibility in the process.
Further to that, the amendments to the PCA are problematic due to a few other reasons, as stated below.
No to preventive detention
Firstly, the reintroduction of preventive detention is completely unnecessary. This is especially so in light of the fact that the Government has already passed the Security Offences (Special Measures) Act 2012, which allows for preventive detention in cases of national security. Moreover, even without the amendments, the PCA already allows for remand of up to 28 days and then a further 28 days upon the approval of a magistrate.
Therefore, the PCA amendments can be seen as an attempt to broaden the ambit for detention without trial. Instead of taking the easy way out by using detention without trial, the police should focus on solving crime via the criminal justice system.
Overturning of the principle of justice
Secondly, there is a strong element of presumption of guilt in the proposed changes to the PCA. For example, section 7C(a)(i) states that a detention order can be issued on a person who has “committed two or more serious offences, whether or not he is convicted thereof, if the inquiry report finds sufficient evidence to support such finding.” In other words, a person who has been accused of an offence can be detained without having been proven to have committed it. Does this not contradict the basis of criminal justice, whereby a person is innocent until proven guilty?
Arbitrary power of the Prevention of Crime Board
Thirdly, it would appear that the arbitrary powers of the Home Minister that existed in the ISA has now been replaced with the arbitrary powers of a “Prevention of Crime Board.” This Board will comprise three members, with a chairman who “shall be or have been, or be qualified to be, a judge of the Federal Court, the Court of Appeal or a High Court.” In addition to the chairman, there will be two other members. However, the bill provides no specification of any criteria whatsoever for the appointment of these two other members. This raises many questions – who will recommend them and on what basis would they be recommended?
Lack of independence and check and balance in decision-making
Finally, the proposed law also prohibits legal redress by not allowing judicial review of the Board’s decisions. This is stated by Section 15A(1): “There shall be no judicial review in any court of, and no court shall have or exercise any jurisdiction in respect of, any act done or finding or decision made by the Board in the exercise of its discretionary power….” A judicial review is only possible on matters concerning the Board’s compliance with procedural requirements.
Oddly, however, Section 19A(2) appears to contradict the earlier section by allowing a review of “the direction of the Board… by the High Court”. As such, it is at best a contradicting law and at worst, one that ignores the fundamental principles of justice.
Conclusion
Thus, it is obvious that the proposed amendments to the PCA are a clear violation of civil liberties, and a return to a haunted past Malaysians believed to have been buried. While we do not object to the strengthening of existing criminal laws to tackle escalating crime, the current amendments are akin to the government reviving the oppressive EO and ISA through the backdoor via the PCA.
Steven Sim Chee Keong, Ahli Parlimen Bukit Mertajam
Zairil Khir Johari, Ahli Parlimen Bukit Bendera
–
Rang Undang-Undang PCA melanggar kebebasan sivil dengan tahanan tanpa bicara, halangan hak membela diri dan kuasa arbitari ‘Lembaga Pencegahan Jenayah’
Cadangan pindaan Akta Pencegahan Jenayah 1959 (PCA) telah menyebabkan bantahan awam kerana dilihat sebagai usaha untuk memperkenalkan semula peruntukan kontroversi Akta Keselamatan Dalam Negeri zalim (ISA) dan Ordinan Darurat (EO), yang kedua-duanya telah dimansuhkan oleh pentadbiran yang sama.
Sekali lagi rakyat dijamu dengan tindakan cakap tidak serupa bikin oleh Perdana Menteri Dato’ Sri Najib Razak, yang pada awal penggalnya menjanjikan “transformasi” dan penghormatan kepada hak asasi manusia dan kebebasan sivil, tetapi kini telah mengabaikan janji transformasinya, dan mencalarkan kredibiliti beliau melalui tindakan ini.
Lebih penting lagi, pindaan PCA ini sangat bermasalah atas beberapa alasan berikut:
Tidak kepada tahanan tanpa bicara
Pertama, pengenalan semula tahanan pencegahan adalah benar-benar tidak perlu. Apatah lagi apabila Kerajaan sendiri telah meluluskan Akta Kesalahan Keselamatan (Langkah-Langkah Khas) 2012, yang membenarkan tahanan pencegahan dalam kes-kes keselamatan negara. Selain itu, walaupun tanpa pindaan, PCA membenarkan reman sehingga 28 hari dan tambahan lagi 28 hari dengan kelulusan majistret.
Oleh itu, pindaan PCA boleh dilihat sebagai usaha untuk memperluaskan cakupan kuasa penahanan tanpa bicara. Daripada mengambil jalan mudah dengan menggunakan pendekatan tahanan tanpa bicara, pihak polis perlu memberi fokus kepada menyelesaikan jenayah dalam kerangka sistem perundangan jenayah yang adil.
Memesongkan prinsip keadilan
Kedua, elemen anggapan kebersalahan ataupun “presumption of guilt” adalah sangat nyata dalam pindaan yang dicadangkan dalam PCA. Sebagai contoh, seksyen 7C(a)(i) menyatakan bahawa perintah tahanan boleh dikeluarkan kepada seseorang yang telah “melakukan dua atau lebih kesalahan yang serius, sama ada atau tidak disabitkan atas kesalahan itu, jika laporan siasatan itu mendapati keterangan yang mencukupi untuk menyokong dakwaan.” Dalam erti kata lain, seseorang yang telah dituduh atas suatu kesalahan boleh ditahan tanpa perlu dibuktikan bersalah. Adakah ini tidak bercanggah dengan dasar keadilan perundangan, di mana seseorang itu tidak bersalah sehingga dibuktikan bersalah?
Kuasa arbitari Lembaga Pencegahan Jenayah
Ketiga, kelihatannya kuasa arbitari Menteri Dalam Negeri yang wujud dalam ISA telah dipindahkan kepada “Lembaga Pencegahan Jenayah.” Lembaga yang dicadangkan ini akan terdiri daripada tiga orang ahli, dengan dipengerusikan oleh seseorang yang “hendaklah menjadi atau telah, atau layak menjadi, hakim Mahkamah Persekutuan, Mahkamah Rayuan atau Mahkamah Tinggi.” Selain pengerusi, akan ada dua orang anggota lain lagi. Walau bagaimanapun, rang undang-undang ini tidak memberikan sebarang perincian kriteria bagi pelantikan kedua-dua ahli ini. Ini menimbulkan banyak persoalan – siapa yang akan mengesyorkan mereka dan atas dasar apa?
Kurangnya kebebasan dan semak dan imbang dalam proses membuat keputusan
Akhir sekali, rang undang-undang yang dicadangkan ini juga melanggar hak perundangan dengan tidak membenarkan semakan kehakiman ke atas keputusan Lembaga ini. Peruntukan ini dinyatakan dalam Seksyen 15A(1): “Tidak akan ada semakan kehakiman di mana-mana mahkamah, dan tiada mahkamah boleh mempunyai atau menjalankan apa-apa bidang kuasa berkenaan dengan, apa-apa perbuatan yang dilakukan atau dakwaan atau keputusan yang dibuat oleh Lembaga dalam menjalankan kuasa budi bicara itu ….” Semakan kehakiman hanya boleh dibuat pada perkara-perkara yang berkenaan dengan pematuhan prosedur sahaja.
Pun begitu, Seksyen 19A(2) nampaknya bercanggah dengan seksyen awal dengan membenarkan semakan kehakiman oleh Mahkamah Tinggi ke atas keputusan Lembaga. Oleh itu, undang-undang ini bukan sahaja bercanggah tetapi mengabaikan prinsip asas keadilan.
Kesimpulan
Oleh itu, adalah jelas bahawa cadangan pindaan PCA ini mencabuli kebebasan awam. Walaupun kami tidak membantah pengukuhan undang-undang jenayah yang sedia ada untuk menangani keadaan jenayah yang semakin meningkat, namun pindaan ini seolah-olah satu cubaan oleh Kerajaan untuk menghidupkan semula EO dan ISA melalui pintu belakang dengan menggunakan PCA.
Steven Sim Chee Keong, Ahli Parlimen Bukit Mertajam
Zairil Khir Johari, Ahli Parlimen Bukit Bendera
–
新的罪案防范法案赋予罪案防范委员会可以在没有证据下剥夺公民自由,不允许申诉及拥有任意的权力。
修改1959年罪案防范法案建议引起舆论哗然,这是因为看起来要恢复被国阵政权废除的内安法令及紧急法令。
首相纳吉讲一套做却是另一套,上任时的纳吉承诺转型,尊重人权及公民自由,现在却违背本身制定的改革计划,影响自身的公信力。
更重要的,罪案防范法令基于以下的原因而非常不合理。
拒绝防范性扣留
第一,重新制定防范性扣留是没有必要的。政府在2012年已经通过国家安全罪行(特别措施)法允许政府可以基于国家安全的理由而实施防范性扣留。而且,即使不修改,罪案防范法可以允许扣留28天,然后得到推事庭的批准可以继续扣留28天。
因此,罪案防范法可以看成是政府尝试拓宽范围进行无审讯扣留。警察应该通过刑事司法系统来解决罪案,而不是通过无审讯扣留。
颠覆公正的原则
第二,罪案防范法修改建议中有一个“有罪推定"(presumption of guilt)的元素。举个例子,根据法令第7(a)(i)条文指出,只要一个人有犯过一个到两个严重的罪案,不论有没有证据证实一个人犯罪,只要调查报告说一个人犯罪,就可以发出扣留令。换句话说,一个曾经犯过案的人,即使没有证据也能被逮捕。这不是违反了基本的司法原则吗?只要还没有下判前,每个人都是无辜的。
罪案防范委员会拥有任意的权力
第三,内安法令赋予内政部任意的权力如今由罪案防范委员会取代。这个委员会由三个人组成,委员会主席必须是曾经,或者有资格成为高庭、上诉庭或联邦法院的法官担任。除了主席,将有另外两位委员。但是法令却没有注明这两位委员的条件。这两个委员在怎样的基础上被推荐出任?由谁推荐?
缺乏独立及制衡的决定权
最后,建议修改的法令以不允许司法审核来否决人民的申诉权。在第15A(1)条文下:"不得在任何法庭进行司法审核,及没有任何的法庭可以拥有或者行使任何司法权,任何由防犯罪案委员会所做的决定都是行使他们的权力。"只有符合程序的事项才能进行司法审核。
奇怪的是,第19A(2)的条文却跟之前的条文"允许由高庭审核委员会的方向"有冲突。这是根本就是一个违反司法原则及矛盾的法令。
结论
很明显,建议修改的罪案防范法令是为了借尸还魂来剥夺公民的自由。我们不反对加强现有的刑事的法律来解决不断发生的犯罪率,但是今天的建议修改罪案防范法令就好像是走后门来恢复紧急法令及内安法令这种恶法。
大山脚国会议员沈志强
升旗山国会议员再里尔佐哈里